HARBIN
JILIN
CHANGCHUN
SHENYANG
HARBIN
stolica prowincji Heilongjiang, położona jest na dalekiej północy Chin niedaleko równin syberyjskich.
Rzeka SONGHUA (Sungari) całkowicie zamarza i na drugi brzeg można przejść suchą stopą lub przejechać wynajętym gokartem.
Z rzeki wykuwa się lód służący do budowy ogromnych rzeźb lodowych.
Festiwal ma rosyjskie, prawosławne korzenie. 19 stycznia Rosjanie obchodzą święto Kreszczenie upamiętniające Chrzest Chrystusa.
W tym czasie w Harbinie wznoszono krzyże i ornamenty wykute z lodu z rzeki Sungari. Po przekazaniu miasta w ręce chińskie święto utraciło rosyjski i prawosławny charakter, ale od 1963 r. Festiwal Rzeźb Lodowych stał się główną atrakcją turystyczną.
W Parku Wyspy Słońca warto wstąpić do Parku Tygrysa Syberyjskiego,
w którym próbuje się uchronić ten największy z podgatunków tygrysa azjatyckiego przed wyginięciem.
W naturze BIAŁE TYGRYSY żyją jedynie w subtropikalnych lasach Bengalu, w Indiach. Wszystkie białe koty trzymane w ogrodach zoo pochodzą od JEDNEGO OJCA o imieniu MOHMAN, którego schwytano w 1820 roku.
CERKIEW św. Zofii
w stylu bizantyjskim
to największa cerkiew na Dalekim Wschodzie.
Powstała w 1907 roku i jest najbardziej charakterystycznym rosyjskim gmachem w mieście. Obecnie mieści się tu Centrum Architektury i Sztuki.
Miasto JILIN w czasie japońskiej okupacji (1931-1945) znane było jako Kirin.
Podczas okupacji japońskiej wzniesiono ELEKTROWNIĘ WODNĄ w Fengman na rzece Sungari. Ciepła woda wpuszczana do rzeki z elektrowni sprawia, że rzeka nie zamarza. Co jednak zamarza, to skroplona para wodna z rzeki, która pokrywa gałęzie pobliskich drzew.
Powstaje wtedy SHUGUA, czyli małe igiełki lodu, które pokrywają rosnące przy rzece sosny i wierzby. Dla mieszkańców jest to główna zimowa atrakcja.
CHANGCHUN
jest stolicą prowincji Jilin. Podczas II wojny światowej Japończycy ustanowili Changchun stolicą kontrolowanego przez siebie państwa Mandżukuo.
Pałac OSTATNIEGO CESARZA Pu Yi w którym obecnie mieści się muzeum z pamiątkami po 13 latach zniewolenia, jakie przeżył tu cesarz.
Pu Yi (1905-1967), zasiadł na tronie w 1908 r., miał wtedy 3 LATA! Jako cesarz Xuantong w mandżurskiej dynastii Qing rządził 4 lata do roku 1912, kiedy przekazał władzę nowemu rządowi republikańskiemu.
Abdykował w Zakazanym Mieście i tam pozostał więźniem do 1924 roku, kiedy udało mu się uciec i znaleźć schronienie w poselstwie japońskim. W 1934 r. Japończycy uczynili go marionetkowym cesarzem państwa Mandżukuo. Po wojnie był więźniem radzieckim, potem chińskim. W 1959 został objęty amnestią na rozkaz Mao. Pu Yi nigdy jednak nie powrócił do Zakazanego Miasta, pracował siedem lat jako ogrodnik w pekińskim ogrodzie botanicznym i zmarł na raka jako anonimowy obywatel.
SHENYANG
jest stolicą prowincji Liaoning i największym
miastem na północnym wschodzie Chin.
Miasto uzyskało znaczenie
pod rządami Mandżurów, w 1625 r. stało się
PIERWSZĄ STOLICĄ NOWEJ DYNASTII,
a pałac cesarski, który tu wybudowano
konkurował z pekińskim Zakazanym Miastem.
PAŁAC CESARSKI
złożony z 300 pokoi zaczęto budować
w 1625 roku
za panowania mandżurskiego
władcy Nurchacziego (1559-1626).
Pałac służył jako rezydencja
NURCHACZIEGO
oraz jego syna
i następcy,
ABAHAJA.
W Pawilonie Dazheng z kolumnami ozdobionymi smokami Shunzhi został koronowany na pierwszego cesarza z dynastii Qing.
Wokół wznoszą się Pawilony Dziesięciu Królów, które dawniej były użytkowane jako biura dowódców ośmiu chorągwi.
Nurchaczi zorganizował rozproszone plemiona północnego wschodu w osiem jednostek zwanych chorągwiami.
Wieża Feniksa jest najwyższą konstrukcją
na terenie kompleksu.
Przy budowie pałacu cesarskiego
wzorowano się na Zakazanym Mieście w Pekinie.
GROBOWIEC WSCHODNI
(Dong Ling)
został wybudowany w 1651 r.
Spoczywa tu Nurchaczi
i jego żona Yehanala.
Do grobowca prowadzą schody o 108 stopniach. Dla Chińczyków liczba 108 ma magiczne znaczenie, gdyż w symbolice taoistycznej odpowiada 108 gwiazdom, a w buddyzmie 108 koralikom różańca.
Kurhan, w którym spoczywa Nurchaczi i jego żona położony jest na zboczu góry Tianzhu.