MAMALLAPURAM (MAHABALIPURAM)
w Tamilnadu (Tamil Nadu) to portowe miasto Pallawów z VII wieku.
Zbudował je król Narasinha Warman I, znany też jako Mamalla – Wielki Zapaśnik.
PAŃĆA RATHA
pochodzi z VII w. Składa się z pięciu monolitycznych świątyń w formie wozów procesyjnych RATHA, nazwanych imionami braci Pandawów, bohaterów Mahabharaty oraz ich królowej Draupadi.
Świątynie wykuto z pojedynczych bloków skalnych, są one świadectwem kunsztu kamieniarzy, którzy naśladowali techniki stosowane w budownictwie z drewna.
Mahabharata to epos opowiadający dzieje konfliktu między pięcioma bohaterskimi braćmi Pandawami – Judhiszthirą, Bhimą, Ardźuną, Nakulą i Sahadewą
a 100 członkami klanu Kurawa. Konflikt kończy się wielką bitwą. W treści poematu znajduje się wiele wciąż aktualnych dla Hindusów opowieści i rozważań.
Mahabharata jest 8 razy dłuższa od Iliady i Odysei.
Najmniejsza świątynia wśród Pańća Ratha to
Draupadi Ratha,
która poświęcona jest bogini Durdze. Przed świątynią znajduje się posąg wierzchowca Durgi – lew.
Świątynia Nakula Sahadewa Ratha
nazwana jest imionami bliźniaczych Pandawów. Charakteryzuje się apsydową formą przypominającą grzbiet słonia. Dla podkreślenia faktu obok świątyni stoi piękny posąg słonia.
Dharmaradźa Ratha
to efektowna 3-kondygnacyjna świątynia zwieńczona piękną kopułą. W rogu świątyni znajduje się posąg króla Narasinha Warmana I, który ufundował kompleks.
Świątynia
Ardźuna Ratha,
w której znajduje się wizerunek Śiwy, a przed świątynią wierzchowiec Śiwy – byk Nandinow.
Na zewnętrznych ścianach są reliefy przedstawiające pary królewskie oraz inne postacie.
Olbrzymia świątynia
Bhima Ratha
została nazwana imieniem
słynącego z siły trzeciego
z braci Pandawów.
Świątynia Geneśa Ratha
pierwotnie była poświęcona Śiwie.
Prawdopodobnie wzniesiono ją na rozkaz Parameśwary Warmana I (ok. 669-690).
Słynny relief „POKUTA BHAGIRATHY”, znany także jako „POKUTA ARDŹUNY” lub „SPŁYNIĘCIE GANGESU Z NIEBA”.
Relief wykuto w ogromnej skale, posiada naturalną pionową szczelinę symbolizującą rzekę Ganges. Relief przedstawia historię spłynięcia świętej rzeki na ziemię, co stało się możliwe dzięki pokucie świętobliwego Bhagirathy.
Świątynia Nadbrzeżna
położona jest na przylądku nad morzem. Budowę świątyni ku czci Wisznu rozpoczął Mamalla, a dwa sanktuaria dedykowane Śiwie dodał jego następca Narasinha Warman II.
Niski mur świątynny otaczają posągi siedzącego byka Nandinowa.
PUDUĆĆERI (PONDICHERI) w TAMILNADU
to dawna stolica francuskich terytoriów w Indiach.
Założył ją w roku 1674 pierwszy dyrektor francuskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej.
Świątynia Nataradźi
w Ćidambaram (Chidambaram)
została wzniesiona w IX wieku przez Ćolów ku czci Śiwy w postaci
Pana Tańca, Nataradźi.
To tutaj Śiwa wykonał swój kosmiczny taniec. Wizerunek Nataradźi – Śiwy jako kosmicznego tancerza symbolizuje naturalny cykl ewolucji i przemian.
Na dziedzińcu wewnętrznym znajduje się SALA BŁOGOŚCI (Ćitambalam) od której pochodzi nazwa miasta.
Jest to GŁÓWNE SANKTUARIUM, gdzie znajduje się jedna z pięciu związanych z żywiołami LING ŚIWY, akaśa linga, która reprezentuje ETER. W sali naprzeciwko miał podobno miejsce KOSMICZNY TANIEC ŚIWY.
ŚWIĄTYNIA BRYHADIŚWARY
w Tańdźawurze (Thanjavur)
to monumentalna granitowa świątynia poświęcona Śiwie.
Świątynia została ukończona w 1010 roku, stanowi najpiękniejszy przykład architektury Ćolów. Jej budowę jako symbol potęgi dynastii zlecił Radźaradźa Ćola I.
Takie
BŁOGOSŁAWIEŃSTWO
nie zdarza się
często!
W pierwszej kolejności dałam SŁONIOWI papierowy pieniążek, on przekazał go swojemu Panu, po czym Pan polecił mu mnie POBŁOGOSŁAWIĆ!
Wimana to piramidalna wieża nad sanktuarium, która liczy 13 kondygnacji i 66 m wysokości.
Złocone zwieńczenie to dar królewski.
Wewnątrz świątyni znajduje się sanktuarium z 4-metrową lingą.
MADURAJ należy do wielkich ośrodków sakralnych południowych Indii.
Kompleks świątynny
Minakszi Sundareśwara
w Maduraju
poświęcony jest Śiwie, czczonemu jako Sundareśwara (przystojny bóg), oraz jego małżonce Minakszi (bogini o rybich oczach).
Budowę kompleksu w VII wieku rozpoczęli Pandjowie, kolejne dynastie do XVIII wieku rozbudowały całość.
Groźne potwory z ogromnymi oczami i rogami zdobiące świątynie to bóstwa opiekuńcze.
Ogromne wrażenie robi
12 PIRAMIDALNYCH WIEŻ tzw. GOPUR,
które stoją w miejscu bram i wznoszą się do 50 m wysokości.
Stiuki – figury bóstw na wieży są co 12 lat poddawane renowacji. Jak widać niestety trafiłam na 12 rok.
W Sali Tysiąca Kolumn znajduje się 985 kunsztownie zdobionych kolumn i muzeum prezentujące rzeźby wykonane z brązu oraz kamienia. Są tu również kamienne kolumny muzyczne, które po uderzeniu wydają rozmaite dźwięki.
Pałac TIRUMALAJA NAJAKA w Maduraju
został wzniesiony w 1636 roku przez Tirumalaja Najakę. Dziedziniec otoczony jest masywnymi kolumnami, ma powierzchnię ok. 4000 m kw.
ĆENNAJ (CHENNAI) dawniej Madras to stolica stanu Tamilnadu.
Stanowi bramę do bogatej i zróżnicowanej kultury południowej części Półwyspu Indyjskiego.
Neogotycka bazylika San Thome - św. Tomasza w Majlapurze z grobem św. Tomasza.
Witraże przedstawiają sceny z życia świętego. Według legendy św. Tomasz, zwany niewiernym, przybył do Indii po śmierci Jezusa.
W 1972 r. św. Tomasz został ogłoszony APOSTOŁEM Indii.
W krypcie umieszczono kość z dłoni świętego oraz broń, którą zadano mu śmierć.
Zdjęcia z wizyty Papieża Jana Pawła II.
Fort St. George
to pierwszy w Indiach bastion władzy brytyjskiej. Fort powstał w gaju bananowym, należącym do miejscowego rolnika o nazwisku Madrasana. Budowę pierwszej umocnionej faktorii ukończono w dniu św. Jerzego, 23 kwietnia 1640 roku, stąd jej nazwa.
Świątynia Śiwy Kapeleśwara
w Majlapurze to największa świątynia w Ćennaju. Główne jej bóstwo symbolizuje paw (majil), stąd pierwotna nazwa tego terenu – MAJLAPURA (miasto pawi).
Według legendy Parwati – towarzyszka Śiwy przybrała postać pawicy, aby oddać cześć lindze, która symbolizuje moc stwórczą tego boga.